ไอติมกับต่างดาว

ฉันก็เคยคิดว่าดาวของเราไม่ใช่ดาวดวงเดียวที่มีสิ่งมีชีวิต ดาวดวงอื่นอาจจะมีสิ่งมีชีวิตก็ได้ คงห่างกันสักสิบปีแสงร้อยปีแสง หรืออาจจะสุดขอบจักรวาล โอกาสที่จะเห็นสิ่งมีชีวิตจากดาวอื่นแทบเป็นศูนย์ แต่เหมือนฟ้าดินสงสารส่งมนุษย์ต่างดาวมาให้ฉันยลโฉมทั้งๆที่ฉันยังไม่จบมัธยมต้น! ภาระต่างๆตามมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ชักไม่แน่ใจแล้วสิฟ้าดินสงสารหรือกลั่นแกล้งฉันกันแน่ 

------------------------------------------------------------------------

“ขอโทษ เธอ.. เก็บอัญมณีของฉันได้ เท่ากับทำพันธสัญญาแล้วว่าจะเป็นพันธมิตรของฉัน” เขาเดินมาอยู่หน้าฉันแล้วจับมือข้างที่ฉันเอื้อมไปจับก้อนสีฟ้าๆขึ้นมา

“หมายความว่าไง...” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นคงเท่าไหร่ กลัวจนขาเริ่มสั่นแล้วนะ

“ฉันไม่ใช่ผี แต่ตามที่ดาวของเธอเรียก...ฉันคือมนุษย์ต่างดาว”

---------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะ

ขอต้อนรับนักอ่านทุกท่านเลยนะคะ 

เรื่องเก่าก็ยังแต่งไม่จบมาเรื่องใหม่อีกแล้ว ฮ่าๆๆ 

อันที่จริงว่าจะแต่งเรื่องนี้นานแล้วค่ะแต่ไม่มีเวลาสักที

ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ><

Credit theme

`?APPLEPIE.